Roodborstjes

Eucalyptusbomen

Monte Do Gozo beeld ter ere van bezoek paus

Slaapgelegenheid op de Monte do Gozo

Zondag 20 oktober 2013: Brea >>>San Marcos, Monte do Gozo, berg van de vreugde, 24 kilometer.

Het was een wat saaie lange wandeling maar wel eentje die ons liet wennen aan het lawaai wat ons staat te wachten in Santiago de Compostela.
Wat is stilte een mooi iets. Dagenlang hebben we gelopen in gebieden waar alleen het gezoem van insecten, het gezang van vogels en het geknerp van onze schoenen op de paden vol stenen en grind de stilte verbraken.
De etappe van zondag ging voornamelijk langs de drukke N547. Weliswaar doorgaans op een redelijke afstand maar het verkeer konden we de meeste tijd wel horen.
Een deel van de route liep door eucalyptusbossen.
De bladeren gebruiken ze voor cosmetische artikelen, olie voor sauna’s en allerlei andere zaken. Het hout is voor de papierindustrie.
Op het moment dat we in Lavacolla aankwamen dachten we even dat de fanfare ter ere van onze doortocht een muziekstuk ging inzetten en dat ze voor die gelegenheid knalvuurwerk afstaken. Helaas was dit een illusie. Er was weer eens een feest in verband met de verjaardag van een of andere heilige.
Onderweg kwamen we een paaltje tegen met daarin gebeiteld 13 km. Daarvoor waren we er al vele gepasseerd maar deze was de laatste.
Later vernamen we dat er niet 13 km te gaan was maar 16 km. Spanjaarden houden van plagen.
We hebben geslapen in een groot barakkencomplex dichtbij San Marcos. Dit is gebouwd in verband met het bezoek van de paus aan Santiago de Compostela in 1989.
Het is gebruikt voor het huisvesten van onder andere allerlei hoogwaardigheidsbekleders omdat er te weinig hotelbedden waren. Nu dient het voor de opvang van Caminogangers en als vakantieoord.

Als we in Santiago onze compostela gaan halen zal, volgens bepaalde boeken gevraagd worden of we onderweg een spirituele ervaring hebben gehad.
Een positief antwoord op die vraag zal helemaal afhankelijk zijn van het aantal roodborstjes dat in Spanje rondvliegt.
We hebben diverse momenten gehad dat we er even doorheen zaten of twijfelden welke weg te gaan ondanks het feit dat alles goed is aangegeven. Meerdere keren landde er in die situaties een roodborstje vlak voor ons op het pad. Wipte wat met zijn staart, vloog vervolgens naar de dichtstbijzijnde struik, piepte en vloog weer verder. Het is zo vaak gebeurd dat we ons afvroegen of hier sprake was van toeval, een extra grote populatie roodborstjes of een teken om ons op te beuren of de weg te wijzen.
In ieder geval vonden wij het allebei heel speciaal, spiritueel of niet.

Vier vrolijke broers

Santiago de Compostela

Santiago de Compostela

Mis in de kathedraal

Maandag 21 oktober 2013: San Marcos, Monte de Gozo >>> Santiago de Compostela, 5 kilometer.

De zevende week is ingegaan met een natte tot zeer natte maandag de 21ste oktober. Het was nog maar vijf kilometer lopen. Het eerste wat we gedaan hebben was een hostal opzoeken om onze bagage te dumpen. Het is, hoe toepasselijk, hostal The Last Stamp geworden. Hier de tickets voor de terugvlucht op vrijdag 25 oktober 2013 en een bevestiging voor de boeking van onze hotelkamer in Madrid uitgeprint. Daarna spoorslags naar de kathedraal gegaan, foto’s genomen en de kathedraal binnengestapt om de pelgrimsmis mee te maken. Gelovig of niet gelovig, iedereen zal onder de indruk zijn geweest. Het hoogtepunt was natuurlijk het heen en weer laten slingeren van een heel groot wierookvat. Na de mis zijn we onze compostela gaan halen. Gevraagd werd of we uit religieuze overwegingen de Camino France hadden gelopen of het voor de sportieve uitdaging was. De vraag of we nog een spirituele ervaring hadden meegemaakt werd niet gesteld.
We zijn na het in ontvangst nemen van de compostela, een soort oorkonde die afhankelijk van het antwoord op de gestelde vragen in het Spaans of in het Latijn is opgesteld, eerst maar eens gaan eten om daarna wat te shoppen. Ondertussen regende het steeds erger.
We hebben ‘s middags diverse bekenden ontmoet. Wat later in de middag wilden we weer naar onze hostal gaan maar het regende zo gigantisch hard dat we snel een bar zijn ingedoken. We zaten daar amper of Helmut, de Oostenrijker, kwam bij ons zitten en niet lang daarna Marie Madeleine, de Francaise. Het werd gezellig. Na het afrekenen wilden we onze regenkleding aantrekken maar op dat moment werden we in het Nederlands aangesproken.
We raakten aan de praat met vier broers die samen de Camino op de fiets hadden gedaan. Even daarvoor hadden we nog aan Helmut en Marie Madeleine verteld dat we bijna geen Nederlanders hadden ontmoet en nu zaten we met vier tegelijk te kletsen. Het kan verkeren. Het was fijn om te constateren dat vier broers het zo goed met elkaar kunnen vinden. Er zijn genoeg voorbeelden waarbij te situatie tegengesteld is. Ze hadden al eens een keer met elkaar een grote tocht door de USA gemaakt en een van hen had alweer nieuwe plannen. We hebben lekker gekletst, gelachen en wat gedronken.
Tegen tien uur hebben we afscheid genomen omdat onze hostal zou sluiten. We haastten ons een paar straatjes door om in de hostal tot ontdekking te komen dat die 24 uur per dag open was. We konden natuurlijk nog even terug gaan maar we hebben besloten om het bed in te duiken.
Eerder is in dit blog, op 12-10, geschreven dat Nederlanders erg afstandelijk zijn maar hoe snel kunnen andere omstandigheden een mens weer van mening laten veranderen. De dag was weer geslaagd mede dankzij deze joviale Nederlandse broers.

Laatste dag Santiago de Compostela

Blij dat we zijn aangekomen maar ook dat we naar huis gaan

Dinsdag 22 oktober 2013.

Weer een regenachtige dag.  Volgens de receptioniste van onze hostal was de duur van de regenbuien en de hoeveelheid voor Santiago zeldzaam. Zelfs de kranten hadden hieraan een artikel gewijd. Vanmorgen eerst maar eens naar het station gegaan om te zien hoe lang we erover doen om er te komen. Om 9:05 uur gaat de trein naar Madrid.Op de terugweg een paraplu gekocht want het regende weer pijpenstelen. In het hostal waren een wasmachine en een droger aanwezig dus is de ochtend verder gebruikt om de was te doen.

Een lekkere wandeling door de stad was gelet op de nattigheid geen optie. Pas op het moment dat het droog werd zijn we erop uit getrokken om toch iets van de stad te zien. Tijdens de wandeling kwamen we allerlei bekenden tegen die we eerder op Camino hadden ontmoet. Telkens weer omarmingen, geknuffel, zoenen. Alsof we elkaar jaren niet hadden gezien en vooral felicitaties. We hebben meerdere mensen deze middag naar de Officina del Peregrino geleid.  Hier kunnen de peregrino’s hun compostela halen. Vanmiddag scheen even het zonnetje en daar hebben we gebruik van gemaakt om nieuwe foto’s te schieten want die van de vorige dag zagen er nogal grauw uit.
In de avond hebben we met vier kennissen gegeten en herinneringen opgehaald waarna het tijd werd afscheid te nemen. Het was een mooi slot van zes weken wandelen. Morgen naar Madrid en dan is het gedaan met de wandeling en al die leuke ontmoetingen.

Madrid

Madrid als middelpunt van de wereld?

Pinokkio

Heerlijke serranohammen

Woensdag 23 oktober 2013

Vandaag gingen we per hogesnelheidstrein van Santiago de Compostela naar Madrid. Wat een machtige belevenis als je ziet hoe de snelheid op de teller, in het compartiment waar je zit, oploopt tot 238 km en je niet eens voelt dat het zo hard gaat. Op het station in Madrid aangekomen zijn we doorgestoomd naar de metro. Hier liepen we direct op een batterij kaartjesautomaten af. Op het moment dat we druk bezig waren te bekijken hoe alles werkte deelde een aardige dame ons mede dat we dertig meter verder de automaten van de metro konden aantreffen. De automaten waar we voor stonden waren van de Spaanse spoorwegen. We hebben een tijdje zitten spelen met een automaat van de metro en uiteindelijk lukte het ons om het ding de goede kaartjes te laten uitspuwen. Na zes haltes stapten we op het station Tribunal uit. Via een reeks roltrappen kwamen we weer bovengronds. We hadden nog niet eens een blik op de kaart geworpen of er kwam een jongeman met pet, ringen door neus en oren, een reeks tatoos en met een grappig puntsikje op ons af die vriendelijk vroeg of hij ons kon helpen. Natuurlijk. Hij pakte zijn smartphone en na wat getik en geschuif wees hij ons de exacte weg naar onze hostal.
Deze slaapgelegenheid bevond zich op het randje van het centrum van Madrid in een studentenbuurt en dat voor maar € 22,00 per nacht per kamer. Weliswaar met een beperkt uitzicht maar na de Camino zijn we snel tevreden. Eerst hebben we even gedoucht en daarna de buurt verkend. Onze hostal lag in een buurt die sterk aan de Pijp in Amsterdam deed denken. Smalle straten, pleintjes en, meer nog dan in de Pijp, barretjes en restaurantjes. We zijn doorgelopen naar het voetgangersgebied in het centrum. Om 19:00 uur werd het daar gigantisch druk. Mensen, mensen en nog eens mensen. De winkels en horecagelegenheden waren overvol. Het leek wel op de winkelstraten in Amsterdam tijdens een koopzondag voor de Kerst. We hebben een bruin café opgezocht en daar wat bijgetankt. In veel barretjes in Spanje krijg je gratis tapas bij je drankje. Ook hier. We werden verblijd met olijven, kaas, zoutjes en aardappelsalade. Er hing in het café een fijne sfeer. Natuurlijk stonden de tv’s weer aan maar gelukkig waren ze allemaal afgestemd op een en het zelfde kanaal waar de wedstrijd tussen Real Madrid en Juventus werd uitgezonden. Er waren twee bezoekers die keken, een Italiaan en ik. De volgende dag hebben wij het hele centrum doorkruist. We zijn van de ene naar de andere bezienswaardigheid gewandeld en hebben ontelbare winkels gezien. Als je van winkelen houdt dan is het centrum van Madrid ideaal. De variatie in aanbod is enorm. Er zijn heel veel speciaalzaken. Ben je toe aan een hapje en een drankje dan is er keuze in overvloed. Jenny is nog naar de kapper geweest in de straat waar het hostal is gelegen. Ik was het toeristisch rondwandelen helemaal zat en ben effe lekker gaan pitten.
Vrijdag 25 oktober 2013 zijn we weer naar huis gevlogen. Madrid was interessant maar is nu een vage herinnering, de Camino zal ons nog heel lang bijblijven.