Mist
Nog 136 kilometer
Klooster te Samos
Albergue in Sarria
Maandag 14 oktober : O. Cebreiro >>> Triacastela, 21 kilometer. Dinsdag 15 oktober 2013: Triacastela >>> Samos >>> Sarria, 19.5 kilometer
De tocht van O Cebreiro naar Triacastella ging eerst een heel stuk langs de provinciale weg en in de mist. Daarna werd het wat helder en het zonnetje liet zich ook zien hoewel uiteindelijk de regen niet uitbleef. Bovendien was het aardig fris.
Onderweg gingen we door dorpjes met vooral boerderijen en heel veel koeienmest op de weg.
De uitzichten waren regelmatig geweldig.
Na Fonfria begon een afdaling waaraan geen eind leek te komen.
De knieën waren niet blij. In Triacastella besloten we in het eerste de beste hostal te overnachten. Hier kregen we een mooie kamer op de bovenste etage.
’s Avonds in het restaurant zagen we, naar later bleek, een Rus zitten met ijszakken op zijn been. Zijn voeten zagen er niet uit. Toen hij opstond om naar zijn bed te strompelen hadden we gewoon medelijden met hem.
Inmiddels was het gaan regenen en niet zo’n beetje, het stroomde. Volgens een kilometerpaal in Triacastella moeten we nog 130 kilometer.
In de nacht van 14 oktober naar 15 oktober zijn we allebei een paar keer wakker geweest.
De wind was aangewakkerd en je hoorde de regen op de straat kletteren. Dat beloofde niet veel goeds omdat onze geplande route, volgens het boekje, door vochtige dalletjes ging en het bij nat weer een modderige, gladde en vooral vieze boel zou worden.
Op diverse plaatsen moest je volgens de schrijver beekjes over via stapstenen.
Ik werd om 6:30 uur wakker en hoorde het nog steeds regenen. Nadat ik na een bezoekje aan het toilet weer de slaapkamer binnenstapte bleek ook Jenny wakker te zijn geworden.
Een kort overleg volgde. Resultaat: wekker uit en weer gaan pitten.
’s Morgens tijdens het ontbijt ging het overleg verder. Het oorspronkelijke doel was, voor dinsdag de vijftiende, Sarria.
Buiten regende het een beetje. Uit gesprekken, die werden opgevangen, maakten we op dat veel Caminogangers de taxi hadden genomen.
We hebben het overwogen. Maar het regende heel zachtjes en het was ons de eer te na om te kiezen voor de taxi.
We waren immers zonder blessures en de lijven voelden goed.
De enige concessie die we hebben gedaan was de keuze voor een wandeling langs en over de weg via Samos.
We hebben het geweten. Het was nat en het werd natter. Tijdens de eerste tien kilometer naar Samos stelden we ons doel bij en werd dat, in plaats van Sarria, Samos.
In Samos hebben we geluncht. Opeens zeiden we tegen elkaar: “we zouden naar Sarria gaan dus we gaan ook.”
De keuze om langs de weg te gaan was slecht.
Op een bepaald moment voelden we dat het eigenlijk onverantwoord was. Het verkeer ging vlak langs ons.
Omdat we regenkleding aan hadden gleden de rugzakken voortdurend heen en weer wat het lopen zwaar maakte.
Daarbij kwam dan ook nog dat het verkeer de wandeling vervelend maakte en ook extra vermoeiend. We kregen allebei voor het eerst flink last van onze ruggen. Waarom dan toch niet de taxi gepakt terwijl die af en aan reden?
Beurtelings zeiden we tegen elkaar: “laten we nog een stukkie doorgaan.” Dan knuffelden wij elkaar, deden een high five en voort ging het weer.
In Sarria hebben we wederom de eerste albergue genomen die we tegenkwamen.
Het pakte dit keer extra goed uit want anders hadden we, vermoeid als we waren, ook nog een lange trap moeten bestijgen.
Een uur later liepen we weer uitgerust in het centrum te shoppen en heeft Jenny een leuke trui gekocht.
EFFEDECAMINO 